De Boer W.F. (2002) The shorebird community structure at an intertidal mudflat in southern Mozambique. ARDEA 90 (1): 81-92

De samenstelling van de wadvogelgemeenschap op het eiland Inhaca, Mozambique, is onderzocht om de invloed van de mens en andere factoren op de soortensamenstelling te bepalen. Daarvoor werden drie grote vogeltellingen over het hele eiland gedaan en 75 kleinere tellingen in een gebied met en een gebied zonder mensen. Verwacht werd dat door de grotere minimale benaderingsafstand van grote vogels, vooral de dichtheid van grote vogels zou afnemen in de aanwezigheid van mensen. In totaal werden 5100-8514 wadvogels geteld over het hele eiland. De dichtheden van mensen en vogels waren positief gecorreleerd. Op een kleinere ruimtelijke schaal bleek dat de dichtheden afnamen in de directe aanwezigheid van mensen, waarbij de dichtheden van grotere vogels relatief meer afnamen dan die van kleinere vogels. In het gebied dat niet toegankelijk was voor mensen, waren de totale dichtheden groter. In tegenstelling tot de verwachting bleek dat kleinere vogels karakteristiek waren voor dit controlegebied, terwijl grotere vogels juist meer voorkwamen in het gebied waar wei mensen waren. Parametrische en nietparametrische statistische methodes toonden aan dat de soortensamenstelling significant verschillend was tussen de gebieden, en dat de belangrijkste verklarende factoren hiervoor de doordringbaarheid van het substraat, de menselijke aanwezigheid, biomassa en dichtheden van benthische bodemdieren en de foerageersnelheid waren. De hogere dichtheden van grotere vogels in de aanwezigheid van mensen kan verklaard worden door hun flexibeler energiebudget, die verstoring door mensen en daarmee een verlies aan foerageertijd toelaat