Artuso C. (2009) Breeding and population density of the Eastern Screech Owl Megascops asio at the northern periphery of its range. ARDEA 97 (4): 525-533

Gedurende de jaren 2004–07 werd het voorkomen van de Schreeuwuil Megascops asio geļnventariseerd in het Canadese Winnipeg langs de noordelijke rand van het verspreidingsgebied. De te inventariseren gebieden werden gestratificeerd naar de menselijke bevolkingsdichtheid, de aan- of afwezigheid van waterlopen en de aan- of afwezigheid van parken. In totaal werden 120 transecten van 1,75 km onderzocht. Hierin werden 55 Schreeuwuilen aangetroffen. Dichtheden waren het hoogst in gebieden met een menselijke bevolkingsdichtheid van >20 personen per ha (vallend in de klasse van gemiddeld tot hoog): 36 (66%) van de uilen werden in dit habitat aangetroffen. In onbewoonde gebieden (<1 persoon per ha) werden geen uilen gevonden. Eenenvijftig uilen (93%) werden aangetroffen in de buurt van waterlopen en 20 (36%) in parken. In de vier onderzoeksjaren werden 46 succesvolle nesten gevonden, terwijl er zes mislukten. Daarnaast waren er 37 territoria zonder dat de uilen tot broeden kwamen. Nesten waren gelegen in natuurlijke holtes (38 of 62%) of in nestkasten (21 of 34%); in twee gevallen (3%) kon niet worden uitgemaakt waar de uilen precies zaten. Jonge uilen vlogen uit tussen 28 mei en 3 juli, met een gemiddelde van 15 juni. Schreeuwuilen die in gebieden met meer dan 20 personen per ha broedden, hadden meer jongen en begonnen eerder met broeden dan uilen in gebieden met een lage bevolkingsdichtheid en in landelijk gebied.