Ardea
Official journal of the Netherlands Ornithologists' Union

login


[close window] [previous abstract] [next abstract]

Sellers R.M. (1995) Wing-spreading behaviour of the Cormorant Phalacrocorax carbo. ARDEA 83 (1): 27-36
Dit is een studie naar het vleugelspreidgedrag bij 126 afzonderlijk waargenomen Aalscholvers op verzamelplaatsen in ZW-Engeland en N-Schotland. Hieruit blijkt nadrukkelijk dat de voornaamste functie van dit gedrag bestaat uit het drogen van vleugels of zelfs het gehele verenkleed. Dit voor de gehele familie karakteristieke gedrag trad alleen op onmiddellijk na een verblijf in het water en de duur ervan was omgekeerd evenredig met de duur van de voorafgaande periode in het water en met de windsnelheid. Bovendien neigden de vogels ertoe om zich tijdens het vleugelspreiden tegen de wind in te oriënteren en bij geringe windsnelheden van de zon at. Ook de mate waarin de vleugels werden gespreid nam af bij toenemende windsnelheden. Door het bevorderen van de luchtstromingen door vleugels en lichaamsveren tijdens het vleugelspreiden kan naar schatting een energiebesparing van 74-222 kJ (de energie nodig voor het doen verdampen van de in het verenkleed opgenomen hoeveelheid water) per foerageerperiode worden bereikt. Voor in het verleden voorgestelde mogelijke alternatieve functies (thermoregulatie, handhaven van evenwicht, intraspecifieke signaalfunctie en ondersteuning voor de vertering van vis) zijn in deze studie geen aanwijzingen gevonden. Daarentegen zijn de twee laatstgenoemde functies onaannemelijk, omdat het gedrag niet beïnvloed werd door het al of niet succesvol zijn van de voorafgaande foerageerperiode. Thermoregulatie is als functie onaannemelijk vanwege een te gering voorkomen van het gedrag en met name het door vleugelspreiden tegengaan van warmte stress (zoals aangetoond bij Amerikaanse Slangenhalsvogels) lijkt bij de overheersende luchttemperaturen in de gematigde luchtstreken onwaarschijnlijk.


[close window] [previous abstract] [next abstract]