Lebret T. (1956) Are group size counts of wild geese an index of productivity? ARDEA 44 (4): 284-288

Verschillende Amerikaanse waterwildbiologen hebben op grote schaal tellingen uitgevoerd betreffende de grootte van overvliegende ganzentroepjes. Elder (1949) en op zijn voetspoor Hanson (1950) deden dit bij de Canadese Gans in een winterkwartier aan de Mississippi, in Illinois, USA. en Hewitt (1950) telde bij de Blauwe- en de Kleine Sneeuwgans aan de James Bay, in de zuidpunt van de Hudson Bay, Canada. Hierbij gingen zij uit van het feit dat jonge ganzen in hun eerste winter bij hun ouders blijven en met deze in familieverband leven. Door nu de gemiddelde grootte der ganzentroepjes te berekenen meenden zij een index te hebben gevonden voor het broedsucces, terwijl een daling van dit gemiddelde in de loop van het jachtseizoen een index voor het afschot zou zijn. 2. Ik had iets dergelijks geprobeerd in 1946 en 1947 bij de Kolgans. Bij deze soort zijn juist bij overvliegende vogels jonge exemplaren te herkennen aan de afwezigheid van zwarte buikstrepen. Hierdoor kon ik vaststellen, dat troepjes van 3-7 Kolganzen vaak uitsluitend uit vogels in volwassen kleed bestonden en dus geen echte families konden zijn. Ik noem deze troepjes daarom 'pseudo-families'. 3. Van 1947 af deed ik bovendien tellingen omtrent het percentage jonge vogels in grazende ganzentroepen en vond voor Kolgans en Rotgans betrekkelijk lage percentages. Een groot deel dezer troepen bestaat uit niet-geslachtsrijpe vogels (1,5 en 2,5 jaar) in volwassen kleed. Het zijn deze vogels die de 'pseudo-families'kunnen vormen. 4. In 1952 en 1955 lette ik op de verhouding tussen echte en pseudo-families bij Kolganzen en vond op 37, 16 en 20 troepjes resp. 8, 2 en 4 pseudo-families of resp. 21, 12 en 25% der getelde troepjes. De grootte van overvliegende ganzentroepjes is dus alleen een bruikbaar gegeven bij soorten waar volwassen vogels en juvenielen gemakkelijk zijn te onderscheiden.