Herrmann C., Feige K.-D., Otto D. & Bregnballe T. (2021) Natural regulation of the Baltic population of the Great Cormorant Phalacrocorax carbo sinensis: the interplay between winter severity and density dependence. ARDEA 109 (3): 341-352

In het Oostzeegebied is de populatie van de Aalscholver Phalacrocorax carbo sinensis sterk in aantal toegenomen en heeft de soort zijn verspreidingsgebied sterk uitgebreid. Inmiddels is hieraan een eind gekomen. Uit ringonderzoek blijkt dat veel vogels de winter doorbrengen in gebieden met aanhoudende strenge vorst. De strengheid van de winter zou bij toenemende aantallen kunnen doorwerken op de voedselbeschikbaarheid en zo op de aantalsregulatie van de populatie. In het hier beschreven onderzoek is de gemiddelde wintertemperatuur in Duitsland als maat genomen voor de strengheid van de winter in het overwinteringsgebied van de Baltische Aalscholvers. In 1980–2016 is de Baltische populatie bepaald door tellingen vanuit een vliegtuig in Denemarken, Sleeswijk-Holstein, Mecklenburg-Vorpommern, Estland, Finland en Gotland (50% van de totale Baltische populatie). Voor de analyse van de gegevens zijn zowel lineaire als niet-lineaire regressiemodellen gebruikt. Het niet-lineaire model gaf de beste verklaring voor het verband tussen de broedpopulatie in het jaar n, de wintertemperatuur Tn en de broedpopulatie in het jaar ervoor (n-1). Het model voorspelt dat bij een populatie van minder dan 41.400 broedparen er geen effect is van de temperatuur in de winter op de grootte van de broedpopulatie in het jaar erna, zelfs niet bij strenge winters. In 1989 kwam de Baltische populatie boven deze grens uit, die als drempelwaarde wordt gezien waarboven er effecten optreden van strenge winters op de aantallen. De winter van 1995/96 was daarna de eerste winter die streng genoeg was voor een meetbaar effect op de populatieomvang. Volgens het model zouden de winters 2002/03, 2005/06, 2008/09, 2009/10 en 2010/11 ook koud genoeg zijn geweest om een negatief effect te sorteren.