Van Klinken A. (1992) The impact of additional food provisioning on chick growth and breeding output in the Herring Gull Larus argentatus - a pilot experiment. ARDEA 80 (1): 151-155

In de jaren zeventig is de Zilvermeeuw Larus argentatus in Nederland explosief in aantal toegenomen. In de jaren tachtig is het aantal gestabiliseerd. Op Terschelling is het broedsucces vergeleken met de situatie vóór de bevolkingsexplosie sterk gedaald. Om de hypothese te toetsen dat de voedselsituatie voor individuele paren thans minder gunstig is dan voorheen, werden in 1987 op Schiermonnikoog 15 paren vanaf half april tot half juli zesmaal per week met 100 g vis per nest bijgevoerd. De eieren van de bijgevoerde paren waren 8% zwaarder dan van de controle groep. Het percentage kuikens dat het vliegvlugge stadium bereikte, was bij de bijgevoerde groep 55% tegen 36% in de controle groep. In de bijgevoerde groep bracht 50% van de paren alle kuikens groot, in de controle groep 19%. Er werden geen statistisch significante verschillen tussen de twee groepen gevonden in de gemiddelde legdatum van het eerste ei in ieder nest, in de groei van de jongen en in het gewicht dat de jongen aan het einde van het kuikenstadium bereikten. Het broedsucces van de bijgevoerde groep was vrijwei gelijk aan dat van de Zilvermeeuwen in de jaren zestig op Terschelling. De resultaten van het experiment doen vermoeden dat de oudervogels door de verslechterde voedselsituatie thans een kortere tijd in de kolonie verblijven als de kuikens zijn geboren dan voorheen, waardoor de kans op roof van de jongen is toegenomen.