Lu X. & Zheng G. (2007) Dominance-dependent microroost use in flock-living Tibetan Eared-pheasants. ARDEA 95 (2): 225-234

De Tibetaanse Oorfazant Crossoptilon harmani komt hoog in de bergen van Tibet voor, een struikenrijk gebied waar bomen schaars zijn. De verspreiding van de fazant is gekoppeld aan het voorkomen van geschikte slaapplaatsen, zoals eerder onderzoek heeft aangetoond. Om te onderzoeken in hoeverre de aantallen fazanten per slaapplaats beperkt worden door dominantieverhoudingen tussen de vogels, werden vanaf de winter tot en met de voortplantingsperiode de gedragingen van een groep fazanten op een slaapplaats gevolgd. Gedurende de winter klitten de fazanten samen in een paar beschut staande bomen. Alleen ondergeschikte dieren werden vaak aangetroffen in bomen aan de rand van de slaapplaats, plekken waarvan de onderzoekers vermoedden dat de kosten van thermoregulatie hoger waren dan meer naar binnen toe. Bovendien leek het risico om op deze marginale plekken gepakt te worden door roofdieren als Oehoe Bubo bubo of Siberische Wezel Mustela sibirica groter. Zodra in het voorjaar de fazanten gepaard raakten, tolereerden de mannetjes geen soortgenoten in de directe omgeving, waardoor de groep verspreid raakte over een groter aantal bomen. Mannetjes die al in de winter hoog in de rangorde stonden, bleven in de geprefereerde bomen slapen, maar ondergeschikte dieren verhuisden naar bomen aan de rand van de slaapplaats. Er bestonden geen aanwijzingen dat het voedsel een beperkende factor was. Bovendien was predatie overdag gering. Daarom concluderen de auteurs dat de ruimtelijke scheiding van individuen binnen de slaapplaats leidde tot een dichtheidsafhankelijke predatie gedurende de nacht. Deze predatie zou verantwoordelijk kunnen zijn voor de hoge sterfte van 48% van de fazanten gedurende de studieperiode. Daarmee wordt de hypothese ondersteund dat de beschikbaarheid van slaapplaatsen een beperkende factor is voor de populatie Tibetaanse Oorfazanten.